- Özlem Bitiyor; İşte Yaşamak     

Bazı insanlar vardır… Onlarla olmaktan mutlu olursunuz. Paylaştığınız her şeyin anlamı vardır. Nerede olursanız olun, aklınıza geldiklerinde yüzünüzü bir gülümseme kaplar. Ve keşke yanımda olsaydı dersiniz. Öyle bir özlemdir ki, bu, onun yerini kimse dolduramaz. O dosttur, o candır, o sevdadır, o gözyaşıdır, o kahkahadır.

O özlemdir, O bir tanedir. Bir gün, şu veya bu nedenden dolayı ayrı düşersiniz. Ararsınız bulamazsınız. Sorarsınız yanıt alamazsınız. Kim bilir neler yapar… Belki de işi çoktur. Onu bulamamak içinizi acıtır. Bir şeyler yavaş yavaş sizi huzursuz etmeye başlar. Kimselere anlatamazsınız. İşte o zaman düşünüp durursunuz.

Ben ne yaptım… Onu kırdım mı diye. Belki de o sizi kırmıştır. Hiç beklemediğiniz bir anda söylediği bir söz sizi yaralamıştır. Yine de ondan vazgeçemezsiniz. O kalbinizin, yaşamınızın bir yerinde hep sizinle beraberdir.

Onsuzluğu kabul etseniz de, çılgınlar gibi özlersiniz. O yeri dolmayan, unutulmayan, bir anne, bir baba, bir evlat, bir dost, bir sevgili olabilir…

İşte yaşamak acısıyla, tatlısıyla… Gerçek şu ki, biz bazı şeyleri ertelemek için elimizden geleni yapıyoruz. Aslında hiçbir durum tek taraflı olmuyor. Düşünüyorum da acaba yalnızlık daha iyi mi diye…

Yüzeysel bir hayat, kısa sohbetlerle dolu bir yaşam. Ne etliye, ne de sütlüye karışmadan yoluna devam etmek. Asla ben yapamam diye yazacaktım ki, bir baktım halime tek başımayım.

İşin şakası bir yana, ne olursa olsun, sizin için önemli olan kişileri kaybetmemeye bakın. Onlarsız bir yaşam çekilmez. İster yanınızda olsunlar, ister uzaklarda… Onların var olmaları bile size yeter.

Yaşama bir yazar olarak tutunanlardanım. Uğraşımın en güzel yanı yazılarımı sizlerle paylaşmak. Yeni yayın döneminde buluşmak dileğiyle…

İyi ki varsınız.

Her gününüz dünden daha iyi olsun. ZEREN DAĞDEVİREN