- Resim Dersinde     

Değişik duyguların kaynağıdır yatılı okullar, karışık hislerin, duyguların kümesidir içinizde. Değişik kültürlerin, değişik aile yapılarının bir arada yaşama zorunluluğundan, her biri ile kültür alış verişinin ortamıdır aynı zamanda. En koyu muhabbetler, en hasret dolu gecelerde kıvama gelir. Aile hasreti dile getirilir, hikayeler akıp gider. Hayatınızın en anlamlı yıllarında, sadece bir üç yılınızı geçirirsiniz ama tüm yaşamınızın çok önemli bölümünü teşkil etmiş gibi hissedersiniz yaşamınız boyu.
🔊 Bu yazıyı sesli dinle
Aynı musluktan su içtiğiniz, aynı masada ekmeklerinizi, yatakhaneyi paylaştığınızı, ranzalarda yün yatakları birlikte kabarttıp düzelttiğinizi, lavobalarda sıra beklerken çektiklerinizi hatırlar, her karşılaştığınızda, her gördüğünüzde, belki de sizi gençlik yıllarınıza götürür; Mahalle arkadaşınızı, kardeşinizi görmüş hazzını alırsınız.

Yıllar sonra, sınıf arkadaşları birbirimizi bulma şansını yakalamış her ayın belli günlerinde, sırayla, evlerimizde toplanmaya başlamıştık. Okul arkadaşlarımızdan, öğretmenlerimizden hatırımızda kalan, ilginç anılarımızı dile getiriyorduk. Mezuniyet sonrası, öğrencilerimizle yaşadığımız ilginç olayları da ilave edip hoşça vakit geçiriyorduk.

Bol kız kardeşli bir arkadaşımız, bizimle olan heyecanını anlatıyor, her biri de öğretmen olan kardeşlerine, hararetle durumumuzdan söz ediyor, yaşadığımız bol kahkahalı buluşmalarımızdan bahsediyormuş.
Kızkardeşlerinin de çok ilgilerini çekmiş:
“Senin gününde biz de bulunabilir miyiz?” diyerek ricada bulunmuşlar.
Kardeşlerinin ricasını, bize iletmiş, biz de, memnuniyetle kabul etmiştik.

Bol ikramlı, uzunca bir masanın etrafında toplanmıştık. Yenilip içildikçe keyfimiz artıyor, aynı sırada oturduğumuz yıllar, sinema şeridi gibi gözlerimizin önümüze geliyor, birimiz sözü bırakınca, öbürümüz, hararetle, kendince en kayda değer olayını ele alıyor, anlatıyordu.
Bazılarımız olayları duygusala bağlayıp:
“Biliyor musunuz, ben o dersten ikmale kalmazdım ama, babam mandolinimi kırmış ve egzersiz yapamamıştım. Durumumu anlatmaya kalkışınca da hoca beni dinlememişti”
Bir başkası:
“Ben birincilik alacaktım ama Beden Eğitimi dersinde, takla atamadığımdan öğretmen affetmemiş notumu kırmış, resim dersinde de iyi resim yapamadığımdan notlarım düşmüştü”
Diğer biri:
“Coğrafya öğretmeni kıyafetime takmıştı” vs vs.
Bazılarımız da yakaladığımız güncel olayları anlatıp keyifli dakikalar yaşatıyorduk.

Arkadaşımızın matematik öğretmeni olan kız kardeşi söz aldı:
“Müsaade ederseniz de başımdan geçen bir olayı size anlatmak isterim” diyerek söze başladı. Fatma öğretmeni dinliyoruz;

Karadeniz sahil kasabalarından birinde, matematik öğretmeni olarak görev yapıyordum. O gün, dersim iki saat sonraydı ama ben erken okula gidip öğretmenler odasında dinleniyordum. Müdürümüz yanıma gelip şöyle bir ricada bulunmuştu.
“Hoca Hanım, resim öğretmeninin acil bir işi çıktı, ona izin verdim; çocuklar sınıfta çok gürültü yapıyorlar, rica etsem siz sınıfa girer misiniz?” dedi.
“Ben matematik öğretmeniyim, resimden anlamam Müdür Bey” dedim.
“Hoca Hanım; siz konuyu verirsiniz, çocuklar resim yapacaklar, birşeyler anlatmanıza gerek yok” deyince aklıma yattı, sınıfa girdim.
Kurban Bayramı arifesi olduğundan, bayramla ilgili resim yaptırmak mantıklı gelmişti.
Sınıfın karşısına geçip bu dersi birlikte işleyeceğimizi açıkladım. “Çocuklar, Kurban Bayramı yaklaşıyor, canınız ne istiyorsa bayramla ilgili resim yapabilirsiniz” dedim.
Resim kağıtlarını, boya kalemlerini çıkardılar, resim yapmaya koyuldular.
Benim de bazı aile sorunlarım yüzünden canım sıkkın vaziyetteyim. Pencere kenarına geçip dalgın dalgın dışarıyı seyrediyorum.
Sınıfta bir sesler yükseldi, kulak kesildim.
Orta sıralarda yanyana oturan çocuklar, birbirlerini dürterek, arkadaşının yaptığı resim üzerinde, Karadeniz şivesiyle tartışıyorlar:
“Yanlış ediyorsun onu, öyle olmayacaktı”
“Edemiyorsun. Usulüne uygun değildir, günahtır”
Arkadaşı da:
“Hayvanı yatarken çizmek zordur. Ne yapayım, edemiyorum”
Merakla, yanlarına gittim, resim kağıtlarını incelemeye başladım:
Kağıdın tam ortasında kocaman, dört ayak üzerinde duran bir koç resmi çizilmiş. Yanındaki adamın elinde kocaman bıçak, koçun boynundan aşağıya doğru damlayan kırmızı kalemle işlenmiş kan damlaları.
Çocuk, suçluluk ifadesiyle, iki omuzunu yukarıya çekti, başını saklar gibi yapıp yüzünü bana çevirdi. Boncuk boncuk gözleriyle bana baktı!
“Öğretmenim, yatıramadım onu, kesiyorum ayakta”

Fatma öğretmen “Bir resim dersi serüvenim de böyle bitmişti” diyerek sohbetimize renk katmıştı.

Melahat Erten Tekeşin

• Bu yazı ayrıca HÜRRİYET‘te de yayımlanmıştır..

Not: Sezonun, son yayımlanacak yazımdır. Yeni sezonda, kısmetse; fırından yeni çıkaracağım yazılarımla, buram buram, dumanı tüterken buluşmak dileklerimle.